wstecz

Słowenia 2008 Góry i morze Słowenii Termin: 3 - 10 maja 2008 roku
Uczestnicy: Maju i Kasia na Hondzie Transalp Jacek i Kasia na BMW R1100GS
Naszym celem było poznanie Słowenii. Ponieważ jest to dość małe państwo, zwiedzamy zarówno góry jak i nadmorskie tereny

3 maja, sobota Startujemy o godzinie 9 z Wrocławia i lecimy prosto na południe. Na naszej trasie jest Kłodzko, granica PL-CZ Boboszów, następnie mijamy Brno i dalej na Wiedeń. W stolicy Austrii znajdujemy coś do zjedzenia, a na stacji benzynowej zaopatrujemy się w 10 - cio dniowe naklejki na autostradę (niecałe 5 Euro) dzięki czemu dalszy odcinek przelotu odbywa się znacznie szybciej i bez dłuższych postojów. Przez Graz i Klagenfurt trafiamy pod granicę słoweńską, którą ostatecznie przekraczamy przez Loibl-Tunnel. Przez miasta Trzic i Kranj trafiamy na wcześniej upatrzony camping Smlednik niedaleko Ljubljany, gdzie rozgaszczamy się w bungalowie. trasa dnia: mapa
	4 maja, niedziela Dzisiejszy dzień jest przeznaczony na zwiedzenie położonej niecałe 20 km dalej Ljubljany. Wjeżdżamy w centrum miasta, parkujemy kulturalnie na deptaku, tak jak inne jednoślady, spinamy razem motocykle. W centrum miasta odbywa się akurat targ staroci, gdzie można kupić wszelkiego rodzaju „gadżety”. Obchodzimy kawałek centrum, jest ono małe jak zresztą całe miasto, a następnie zastanawiamy się nad sposobem dostania się na zamek górujący nad miastem. Ostatecznie dostajemy się na szczyt specjalną kolejką szynową. Zamek wewnątrz wygląda zupełnie inaczej niż z dołu miasta, niestety znacznie gorzej. Wewnątrz dużo współczesnego betonu, sklepy z pamiątkami i jeszcze duży namiot przygotowywany na jakąś imprezę. Z wieży na zamku rozpościera się widok na miasto, ale nic w nim ciekawego – widzimy głównie współczesną zabudowę. Gdy już opuszczamy miasto, jeździmy jeszcze trochę po najbliższej, pagórkowatej okolicy. Wieczorem zauważamy dobre strony posiadania TV - mamy informacje o pogodzie na kolejny dzień. Ponieważ w górach ma być nieciekawie, na jutro planujemy wyjazd nad morze. trasa dnia: mapa
5 maja, poniedziałek Jedziemy w stronę Adriatyku omijając autostradę, trafiamy prawie nad samo morze i jesteśmy koło Triestu. Postanawiamy zobaczyć kawałek tego włoskiego miasta i zaraz potem jesteśmy już poza granicami Słowenii. W Trieście panuje typowy dla Włoch zgiełk i szybko zauważamy mnóstwo jednośladów wciskających się wszędzie gdzie się da. Zaczyna się walka o przeżycie w miejskiej dżungli i nawet udaje się nie stratować żadnego skuterka. Triest nie jest naszym celem, więc oglądamy tylko nadmorski kawałek miasta. Wracamy do Słowenii małym przejściem granicznym, skąd mamy już tylko kilkanaście kilometrów do Skocjan. Tutaj znajduje się jedna z bardziej widowiskowych jaskiń. Mamy szczęście bo za pół godziny jest możliwe ostatnie dziś zwiedzanie. Bilety to 14 Euro od dorosłej głowy. Wejście do najwyższej części jaskini prowadzi sztucznie wykutym korytarzem. Na początek widać niewielkie stalaktyty i stalagmity, a po przejściu dalej trafiamy do potężnej sali - tak dużo pustego miejsca pod ziemią robi wrażenie. Oficjalne fotografowanie oczywiście zabronione i chociażby z tego powodu moje zdjęcia nie oddają ani trochę tego co tam widzieliśmy – za ciemno na zdjęcia z ręki... W dalszej części jaskini trafiamy do podziemnej rzeki (Reka), która jest już tutaj całkiem szeroka. Trasa zwiedzania przebiega na wykutej nad rwącą rzeką półce skalnej, a most, którym przechodzimy, jest 45 metrów ponad wodą. Oficjalne informacje i zdjęcia jaskini można znaleźć tutaj. Zdecydowanie polecam odwiedzenie tej jaskini. Półtorej godziny pod ziemią minęło i jedziemy 27km dalej do Hrastovlje. Tutaj znajduje się Kościół św. Trójcy – niewielka budowla wzniesiona wewnątrz murów obronnych, która słynie z oryginalnych malowideł na ścianach przedstawiających na przemian ludzi i szkielety. Niestety okazało się, że obiekt jest otwarty tylko do godziny 17, a my jesteśmy trochę później... Jedziemy dalej w stronę morza, i docieramy do Portoroz, które jest tuż przy chorwackiej granicy i gdzie z wody morskiej jest pozyskiwana sól. Tuż obok jest miejscowość Piran, a do nadmorskiej części na cyplu wjazd jest płatny. Szlaban w poprzek drogi skutecznie zagradza przejazd samochodom, ale ... jest troszkę za krótki aby przeszkadzał jednośladom, jedziemy wiec dalej jedyną droga i trafiamy na sam cypelek tuż przed zachodem słońca. Czerwień zachodzącego słońca skłania nas do dłuższej sesji fotograficznej. Przejeżdżamy przez miasta Izola i Koper i wracamy na nocleg pod Ljubljanę. trasa dnia: mapa
	6 maja, wtorek Jedziemy do Chorwacji, na trasie mamy miasta: Postojna, Pivka, Ilirska Bistrica, Rijeka już w Chorwacji i dalej na Krk. Wjazd na wyspę jedynym mostem jest płatny tutejszą walutą, ale udaje się zapłacić w Euro. W połowie wyspy Krk trafiamy do miasteczka Krk, jednak na dłużej postanawiamy zostać w miejscowości Baśka na końcu wyspy. Tutaj z dwóch stron mamy góry, z trzeciej morze, a za nim widać wybrzeże kontynentalnej części Chorwacji. Krajobraz wyspy jest zróżnicowany: najpierw równinny, potem po bokach wyrastają skaliste pasma górskie. W powrotnej drodze próbujemy przeprawić się szutrową drogą przez góry na wschodnią część wyspy, jednak gdy już jesteśmy wysoko trafiamy na płot w poprzek drogi. Po objechaniu wyspy wracamy na kontynent, ponownie na moment Rijeka i dalej przejazd mniejszymi drogami do centrum Słowenii na bazę. trasa dnia: mapa
7 maja, środa Dzisiaj wybieramy się w góry na północny zachód od Ljubliany, a pierwszy postój na trasie jest w mieście Bled. Znajduje się tutaj jezioro, na nim wyspa z kościołem. Na brzegu jeziora jest wysoka skała, a na jej szczycie warowna budowla. Wszystko to z zaśnieżonymi szczytami Alp w tle. Bardzo malownicze miejsce na granicy Triglavskiego Parku Narodowego w Alpach Julijskich. Do wyspy kursują małe turystyczne łodzie z jednoosobową załogą, która to własnoręcznie napędza wiosło, a do zamku na skale można dojechać własnym pojazdem. Dalej jedziemy szeroką doliną, jedyną drogą na zachód. Po lewej mamy Triglavski Park Narodowy z najwyższymi szczytami Słowenii, po prawej góry dzielące Słowenię i Austrię. Tuż przed włoską granicą skręcamy w lewo w dolinę o nazwie Planica i po chwili dojeżdżamy do skoczni narciarskiej. Ten „mamut” o nazwie Letalnica jest największą skocznią na świecie, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie jest kilka mniejszych skoczni. Należy wyraźnie zaznaczyć, iż nie ma tutaj miasta o nazwie Planica, próżno więc szukać takowego na mapie – jeśli już to należy szukać miasta Ratece. Jedziemy dalej kawałeczek na zachód, wjeżdżamy do Włoch i po kilkunastu kilometrach skręcamy na południe, by w końcu, tuż przed ponownym wjazdem do Słowenii dotrzeć do malowniczego górskiego jeziora. Zielona woda, malutka wysepka porośnięta iglakami, ośnieżone szczyty, wszystko to spotkaliśmy tutaj – Lago di Predil. Ruszmy dalej i już po chwili przy granicy słoweńskiej napotykamy na starą budowlę obronną z powiewającą nad nią flagą, której charakter (poszarpana i dziurawa) dobrze pasuje do stanu tegoż fortu. Dalej, na najbliższym rozwidleniu dróg skręcamy w lewo w ślepą drogę wiodącą pod szczyt Mangart. Jedziemy nowiutkim asfaltem ze świeżymi barierkami, ale do schroniska na końcu tej drogi nie udaje się dotrzeć – po kilku kilometrach trafiamy na śnieg zamiast asfaltu. Wracamy kawałek i kontynuujemy trasę w głąb gór, jadąc dalej przez miasteczka Soca i dalej Trenta. Jadąc tą trasą zauważamy, że tych obronnych budowli jest tutaj więcej, a nad płynącym strumieniem przerzucono kilka wiszących mostków. Po pokonaniu niezliczonej ilości serpentyn docieramy na najwyższą przełęcz Słowenii – Vrsic, na wysokości 1611metrów. Zjeżdżając w dół w stronę miasta Kranjska Gora okazuje się, że zakręty tej krętej i stromej drogi maja nawierzchnie brukowaną. Proste odcinki to asfalt tylko sam ostry łuk to kostka... Nie lubią motocyklistów czy jak? Po zjechaniu na dół i dojechaniu do głównej drogi która rano lecieliśmy w stronę Planica, wracamy nią kawałek w stronę Jesenic i Bledu, aby ponownie wjechać pomiędzy góry w dolinę Vrata. Droga ma nawierzchnie szutrową i po ok. 12 km kończy się małym parkingiem, za nim szlaban i kawałek za nim schronisko. Akurat szlaban był otwierany na potrzeby ratowników górskich, którzy to kilkoma samochodami terenowymi opuszczali teren schroniska. Jeden z nich machnął abyśmy jechali dalej, więc dwa razy nie trzeba było nas zapraszać. Zaparkowaliśmy pod samym schroniskiem i na jedzonko do środka. Oględziny otoczenia schroniska zaowocowały odkryciem szerokiego żlebu sezonowego strumienia i polowego lądowiska dla helikoptera. Znalazł się też malutki kościółek o wymiarach kapliczki. Ponad nami jest najwyższy szczyt Słowenii, którego wizerunek widnieje również na fladze państwowej – Triglav, 2864m. Kiedy słońce oświetlało już tylko szczyty otaczających nas gór, ruszamy na nocleg do naszej bazy. trasa dnia: mapa satelita
	8 maja, czwartek Rano zmieniamy miejsce zamieszkania no okolice miasta Kamnik i po zakwaterowaniu się jedziemy dalej zwiedzać. Przez Kranj dojeżdżamy do miasta Bled i dalej wzdłuż wschodniej granicy parku narodowego jedziemy wzdłuż rzeki Sava Bohinjka aż do jeziora Bohinjsko. Tutaj z zachodniego brzegu jeziora kursują wycieczkowe stateczki, które mają za zadanie przetransportować turystów bliżej wodospadu Savice, który to znajduje się powyżej wschodniego brzegu jeziora. My oczywiście na własnych kołach jedziemy wzdłuż brzegu aż do końca drogi, gdzie przed pieszą wycieczką nad wodospad posilamy się w leśnej knajpce. Wstęp na wodospad jest płatny, a potem mamy w nagrodę do pokonania wiele schodów i pochylni pod górę lasu. Kiedy już docieramy na koniec ścieżki możemy w końcu ujrzeć cel – wodospad Savice. Nie jest to jakieś nadzwyczajne zjawisko, ale prawdą jest, że woda spada w dół jak to przy wodospadach bywa... Wracamy do jeziora Bohinjsko i dalej wracamy w stronę miasta Bled, ale tym razem mniejszymi drogami przebiegającymi bardziej w górach. Ta mniejsza górska droga wśród iglastych lasów i zapomnianych małych wiosek przez pewien czas ma nawierzchnię szutrową i jest to jej najwyżej położony odcinek. Bled mijamy od północy i dalej małymi drogami jedziemy na wschód, mijamy miasto Trzic i dalej na wschód, tak aby się dostać na małą przełęcz na granicy Austriackiej – Seeberg sattel. Cała ta trasa od Bled przebiega mniejszymi górkami, przez małe miasteczka i wioski gdzie można podpatrzeć również zwykłe wiejskie gospodarstwa, z wylegującymi się psami na łańcuchach jak i inną trzodą. W naszym bezpośrednim otoczeniu mijamy zielone łąki i lasy, za nimi wznoszą się skaliste szczyty (wapienne Alpy Kamnickie). Po dotarciu do granicy z Austrią zawracamy i najkrótszą drogą wracamy na nocleg w okolice Kamnika. Najkrótszą w sensie odległości, bo poszukiwanie właściwej drogi i przejechanie jej po ciemku nie jest już takie proste i szybkie. trasa dnia: mapa satelita
9 maja, piątek Dzisiaj krótka trasa. Jedziemy przez Ljubljane najkrótszą drogą w stronę miasta Cerknica, w okolicy którego znajduje się znikające jezioro. Ponownie część drogi w najwyższym swoim odcinku ma nawierzchnię szutrową. O tej porze roku jezioro jeszcze jest i wygląda zupełnie normalnie. Brzegi porośnięte krzakami, sucha trzcina, zielone łąki, wystawka miejscowych pszczelich uli. Ewenement tego zbiornika wodnego polega na znikaniu wody latem i jest to związane z jego wapiennym podłożem. Można powiedzieć że na lato rzeka przenosi się pod skały. Nie jest to rzadkie zjawisko w Słowenii, wiele rzek płynie częściowo pod ziemią. Przykładem takim może być też rzeka Reka (w tłumaczeniu: rzeka) która płynie przez Skocjańską jaskinię. Jedziemy 30km dalej przez Postojną, do miejscowości Predjama. Tutaj przed wejściem do miejscowej jaskini został w XII wieku wybudowany zamek na skale, siedziba miejscowego rozbójnika i barona. Tutaj nie bawimy zbyt długo i wracamy kilka kilometrów do miasta Postojna. Znajduje się tutaj najbardziej znana jaskinia w Słowenii (wstęp 19 Euro). Udostępniona podziemna trasa turystyczna liczy 5 kilometrów, z czego pierwsze 2 kilometry pokonujemy elektryczną kolejką. Po zatrzymaniu wagoników wysiadamy i gromadzimy się w angielskojęzycznej grupie. Od tej chwili idziemy kolejnymi komnatami podziemnej budowli wraz z wybranym przewodnikiem. Ogrom i urok tej jaskini jest nie do opisania, a zdjęcia które muszę robić z ukrycia nie są w stanie pokazać tego co powinny. Możliwość użycia statywu bardzo by pomogła... W podziemnym basenie można oglądać płaza który występuje tylko w okolicznych jaskiniach, nie posiada oczu, pigmentu skóry (dlatego jego skóra przypomina ludzką), nie potrzebuje do życia światła, a i bez jedzenia może żyć wiele lat. Po dłuższym spacerku trafiamy do potężnej sali w której organizowane są różne uroczystości. Tuż koło niej znajduje się peron kolejki, którą wracamy w okolice wyjścia na powierzchnię. Po ponad dwóch godzinach ponownie widzimy słońce. Plan na dziś wyrobiony, wsiadamy więc na motocykl i bez pośpiechu wracamy na bazę oddaloną o 80 km. Ten powrót był wyjątkowo spokojny, dlatego do celu docieramy 3 godziny później. trasa dnia: mapa
	10 maja, sobota Wracamy do domu. Nasza trasa to: okolice Kamnika, Celje, Maribor, i już w Austii Graz, Wiedeń, dalej Brno i Wrocław. trasa dnia: mapa
Podsumowanie Zrobiliśmy w sumie 3300km, z tego 1500km to dojazd tam i z powrotem. Tradycyjnie nie rezerwowaliśmy żadnych noclegów, nastawialiśmy się raczej na mieszkanie pod stałym dachem i tak też wyszło. Tanie jest paliwo, tańsze niż wszędzie w okolicy i nawet w Polsce. Za 1,1euro tankujemy litr benzyny 100 oktanów, 95 trochę tańsza. Biorąc pod uwagę obecny kurs walut wychodzi to 3,85zł/litr a u nas w kraju 4,5zł/litr. Autostrady są płatne, ale nie tak drogie jak we Włoszech, odcinek znad morza do Ljubljany (ok. 80 km) kosztuje 4,4euro za motocykl lub samochód osobowy. Ale odległości w tym kraju są na tyle małe, że nie ma potrzeby nimi jeździć. Słowenia ma zróżnicowany krajobraz i co za tym idzie pogodę. Północny wschód to Alpy w których lubi popadać deszcz, południe to wybrzeże Adriatyku, czyli płasko i gorąco. I to wszystko 150 kilometrów od siebie. Dzięki takiemu układowi można wybrać w dany dzień zwiedzanie w upale lub w chłodniejszej okolicy. W Słoweńskich Alpach Julijskich nie znajdziecie takich widoków jak na alpejskich trasach w Austrii czy Szwajcarii, czyli gołych pasm górskich gdzie jeździmy szczytami. Tutaj dominują trasy biegnące porośniętymi lasami kotlinami, a więc widoki gór mamy nad sobą, a nie przed lub pod sobą. Wybrzeże morza jest gęsto pokryte miejscowościami i ciężko tam znaleźć dziką plażę. Z małych, nadmorskich miejscowości ładnie prezentował się Piran. Słowenia to przede wszystkim jaskinie, kręcąc się po różnych drogach co chwilę była jakaś informacja o lokalnej podziemnej atrakcji. Bardo polecam wizytę w obu jaskiniach w których byliśmy, czyli Skocjańska ( dzika natura: surowe skały, rwąca rzeka ) oraz Postojańska ( bardziej ucywilizowana, wszystko wygląda na oblane „lukrem” – cała masa połączonych ze sobą komnat i korytarzy ). Jeśli wsłuchamy się w język słoweński lub po prostu zaczniemy czytać ich napisy okaże się , że można go łatwo zrozumieć. Czasami więc łatwiej się dogadać po polsku niż po niemiecku czy angielsku. Po godzinie 21 nie kupicie jakiegokolwiek alkoholu na wynos. Maju wszystkie zdjęcia z wyprawy - 239 szt. mapa całej trasy - ślad GPS